1- ، e-dibaji@srbiau.ac.ir
چکیده: (897 مشاهده)
انسان کامل اگر چه به طور صریح در قرآن نیامده است اما عرفای اسلامی برمبنای استدلال و برهان به نظریهپردازی در این زمینه پرداختند. مفهوم انسان کامل ابتدا در قرن سوم هجری توسط بایزید بسطامی مطرح شد و بعدتوسط عرفایی همچون منصورحلاج و ناصر خسروقبادیانی بسط و تعمیق یافت. ابن عربی نیز همانند همه عرفای اسلامی بخشی از تلاش فکری خود را به بررسی چگونگی تبدیل انسان عامی به انسان کامل پرداخته است. این مقاله در صدد تبیین چگونگی تحقق انسان کامل از نظر ابن عربی است. مقاله حاضر بر این فرض استوار است که ابن عربی معتقد بود انسان عامی با استفاده از مفهوم خیال و سازوکارهای آن یعنی تعلق، تخلق و تحقق میتواند به فهم کنه الا سما الحسنی پرداخته و از این طریق به انسان کامل تبدیل گردد. انسان در این مرحله با استفاده از سازوکارهای خیال یعنی تعلق ، تخلق وتحقق توانایی فهم اضداد را پیدا میکند و از این طریق میتواند با فهم اسم الهی نه تنها تضادهای ظاهری در اسما الهی را درک کند بلکه با اتصال به مبدأ واحد، ازخود سلب انانیّت کرده و تمامی اعضای جسمانی و روانی خود را با اراده خدای یکتا کرده و در یک جهت قرار دهد.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
بالینی دریافت: 1400/8/23 | انتشار: 1401/5/1