Saeidi A, Jabalameli S, Gorji Y, Ebrahimi A. Comparison of the Effectiveness of Cognitive-Behavioral Therapy and Acceptance and Commitment Therapy on Quality of Life and Self-Care of Patients with Type 2 Diabetes. Islamic Life Style 2021; 4 :89-101
URL:
http://islamiclifej.com/article-1-502-fa.html
سعیدی ابوطالب، جبل عاملی شیدا، گرجی یوسف، ابراهیمی امرالله. مقایسه اثربخشی درمان شناختی رفتاری و درمان پذیرش و تعهد بر کیفیت زندگی و خود مراقبتی بیماران مبتلا به دیابت نوع دوم. سبک زندگی اسلامی با محوریت سلامت. 1399; 4
() :89-101
URL: http://islamiclifej.com/article-1-502-fa.html
1- دانشجوی دکتری، گروه روانشناسی، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد، ایران.
2- استادیار، گروه روانشناسی، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد، ایران. (نویسنده مسئول). ، Sh.jabalameli@yahoo.com
3- استادیار، گروه روانشناسی، واحد خمینی شهر، دانشگاه آزاد اسلامی، خمینی شهر، ایران.
4- دانشیار، گروه روانشناسی سلامت، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران.
چکیده: (1913 مشاهده)
هدف: پژوهش حاضر با هدف همسنجی اثربخشی درمان شناختی رفتاری و درمان پذیرش و تعهد بر کیفیت زندگی و خودمراقبتی بیماران مبتلا به دیابت نوع دوم در انجمن دیابت شهرکرد در سال 1398 انجام شد.
مواد و روشها: روش تحقیق حاضر نیمهتجربی است و برای جمعآوری دادهها از طرح پیشآزمون-پسآزمون (سه گروهی) با دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل و گروه پیگیری استفاده شده است. جامعه آماری پژوهش را کلیه بیماران مبتلا به دیابت نوع دوم انجمن دیابت شهرکرد تشکیل دادند که از بین آنها، 45 نفر به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب و بهطور تصادفی در دو گروه آزمایش (هر گروه 15 نفر) و یک گروه کنترل (15 نفر) گمارده شدند. گروه آزمایش درمان شناختی رفتاری 9 جلسه 60 دقیقه ای و گروه درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد 8 جلسه 60 دقیقهای تحت آموزش قرار گرفتند و گروه کنترل در لیست انتظار ماندند. ابزارهای مورد استفاده در پژوهش حاضر شامل کیفیت زندگی بیماران دیابتی توماس و همکاران، 2004 و خودمراقبتی توبرت و همکاران، 2000 بودند که در دو مرحله پیشآزمون و پسآزمون مورد استفاده قرار گرفتند. تجزیه و تحلیل اطلاعات بهدستآمده از اجرای پرسشنامه از طریق نرمافزار SPSS24 در دو بخش توصیفی و استنباطی (تحلیل واریانس مکرر) انجام گرفت.
یافتهها: نتایج پژوهش نشان داد که درمان شناختی رفتاری و درمان پذیرش و تعهد بر کیفیت زندگی بیماران تأثیر معناداری نداشته است. همچنین نتایج نشان داد که هر دو مداخله به کار رفته در این پژوهش میتوانند بهطور معناداری خودمراقبتی را بهبود ببخشند (05/0p<)، با این تفاوت که مداخله مبتنی بر درمان پذیرش و تعهد دارای تأثیر بیشتری بر خودمراقبتی بیماران بود همچنین این اثربخشی در مرحله پیگیری نیز ادامه داشت.
نتیجهگیری: بر اساس نتایج این پژوهش، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد میتواند میزان خودمراقبتی بیماران مبتلا به دیابت نوع دوم را افزایش دهد.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
بالینی دریافت: 1399/8/13 | انتشار: 1399/12/25