دوره 3، شماره 3 - ( تابستان 1398 )
جلد 3 شماره 3 صفحات 0-0 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Nadi E, Saeedpoor F, Boland H. The Effectiveness of Religious-Based Cognitive-Behavioral Group Therapy on Increasing Life expectancy and Happiness in Infertile Women. Islamic Life Style 2020; 3 (3)
URL: http://islamiclifej.com/article-1-304-fa.html
URL: http://islamiclifej.com/article-1-304-fa.html
نادی الهه، سعیدپور فریبا، بلند حسن. بررسی اثربخشی گروه درمانی به شیوه شناختی ـ رفتاری مذهب محور بر افزایش امید به زندگی و شادکامی در زنان نابارور. سبک زندگی اسلامی با محوریت سلامت. 1398; 3 (3)
الهه نادی 
، فریبا سعیدپور* 1، حسن بلند
، فریبا سعیدپور* 1، حسن بلند
1- تلفن: 09114564922 ، Fariba_saeedpour@yahoo.com
چکیده: (3730 مشاهده)
چکیده
هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی گروهدرمانی به شیوه شناختی- رفتاری مذهبمحور بر افزایش امید بهزندگی و شادکامی در زنان نابارور بوده است. روش پژوهش، شبه آزمایشی به شیوه پیشآزمون- پسآزمون از طریق گروه گواه و گروه آزمایش و ابزار جمع‌آوری داده نیز پرسشنامه بوده است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه زنان نابارور شهرستان لاهیجان بوده که در سال 1397 به مراکز ناباروری مراجعه کرده‌اند. با توجه به روش پژوهش، 30 نفر از زنان نابارور با استفاده از روش نمونهگیری در دسترس، با توجه به ملاک‌های ورود به پژوهش انتخاب و بهصورت تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند (هر گروه 15 نفر). گروه آزمایش طی ۱0 جلسه هفتگی تحت آموزش شناختی- رفتاری مذهبمحور قرار گرفت، ولی گروه کنترل هیچ‌گونه آموزشی دریافت نکرد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از شاخص‌های آمار توصیفی و استنباطی توسط نرم‌افزار SPSS 22 انجام شده و برای آزمون فرضیه اصلی پژوهش از تحلیل کوواریانس چند متغیری استفاده شده است. یافته ها نشان داد بین دو گروه آزمایش و کنترل در متغیرهای وابسته امید به زندگی (74/15 =F و 001/0 < P) و شادکامی (36/14 =F و 001/0 < P) تفاوت معنی‌داری وجود داشته، بهطوریکه امید به زندگی و شادکامی گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل بهصورت قابل‌توجهی بهبود یافته است. بنابراین می‌توان نتیجه گرفت گروهدرمانی به شیوه شناختی-رفتاری مذهبمحور روش مؤثری برای افزایش امید بهزندگی و شادکامی در زنان نابارور است.
واژگان کلیدی: گروهدرمانی شناختی-رفتاری مذهب محور، شادکامی، امید به زندگی، ناباروری
هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی گروهدرمانی به شیوه شناختی- رفتاری مذهبمحور بر افزایش امید بهزندگی و شادکامی در زنان نابارور بوده است. روش پژوهش، شبه آزمایشی به شیوه پیشآزمون- پسآزمون از طریق گروه گواه و گروه آزمایش و ابزار جمع‌آوری داده نیز پرسشنامه بوده است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه زنان نابارور شهرستان لاهیجان بوده که در سال 1397 به مراکز ناباروری مراجعه کرده‌اند. با توجه به روش پژوهش، 30 نفر از زنان نابارور با استفاده از روش نمونهگیری در دسترس، با توجه به ملاک‌های ورود به پژوهش انتخاب و بهصورت تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند (هر گروه 15 نفر). گروه آزمایش طی ۱0 جلسه هفتگی تحت آموزش شناختی- رفتاری مذهبمحور قرار گرفت، ولی گروه کنترل هیچ‌گونه آموزشی دریافت نکرد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از شاخص‌های آمار توصیفی و استنباطی توسط نرم‌افزار SPSS 22 انجام شده و برای آزمون فرضیه اصلی پژوهش از تحلیل کوواریانس چند متغیری استفاده شده است. یافته ها نشان داد بین دو گروه آزمایش و کنترل در متغیرهای وابسته امید به زندگی (74/15 =F و 001/0 < P) و شادکامی (36/14 =F و 001/0 < P) تفاوت معنی‌داری وجود داشته، بهطوریکه امید به زندگی و شادکامی گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل بهصورت قابل‌توجهی بهبود یافته است. بنابراین می‌توان نتیجه گرفت گروهدرمانی به شیوه شناختی-رفتاری مذهبمحور روش مؤثری برای افزایش امید بهزندگی و شادکامی در زنان نابارور است.
واژگان کلیدی: گروهدرمانی شناختی-رفتاری مذهب محور، شادکامی، امید به زندگی، ناباروری
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |