Soleimani S, Lilabadi L, Jafari Roshan M. Comparison of the Effectiveness of Hope-Based Therapy and Treatment based on Acceptance and Commitment on Self-Care and Quality of Life in Patients with Type 2 Diabetes. Islamic Life Style 2022; 6 (1)
URL:
http://islamiclifej.com/article-1-1098-fa.html
سلیمانی سیمین، لیلآبادی لیدا، جعفری روشن مرجان. مقایسه اثربخشی درمان امیدمحور و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر خودمراقبتی و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو. سبک زندگی اسلامی با محوریت سلامت. 1401; 6 (1)
URL: http://islamiclifej.com/article-1-1098-fa.html
1- دانشجوی دکترای گروه روان شناسی سلامت، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
2- استادیار، گروه روان شناسی سلامت، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران (نویسنده مسئول). ، lida.leilabadi@gmail.com
3- استادیار، گروه روان شناسی عمومی و کودکان استثنایی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
چکیده: (1303 مشاهده)
هدف: پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی درمان امیدمحور و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر خودمراقبتی و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو انجام شد.
مواد و روش ها: روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی است و برای جمعآوری دادهها از طرح پیشآزمون پسآزمون با دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل و پیگیری استفاده شده است. جامعه آماری پژوهش را کلیه بیماران مبتلا به دیابت نوع دوم عضو انجمن دیابت شهر تهران در سال 1400 تشکیل دادند که از بین آنها، 45 نفر به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب و بهطور تصادفی در دو گروه آزمایش (هر گروه 15 نفر) و یک گروه کنترل (15 نفر) گمارده شدند. گروه آزمایش درمان امیدمحور و گروه درمان پذیرش و تعهد 8 جلسه 60 دقیقهای تحت آموزش قرار گرفتند و گروه کنترل در لیست انتظار ماندند. ابزار مورد استفاده در پژوهش حاضر شامل پرسشنامه رفتارهای خودمراقبتی دیابتی (توبرت و گلاسکو، 2000) و کیفیت زندگی بیماران دیابتی (بروگز و همکاران، 2004) بودند که در دو مرحله پیشآزمون و پسآزمون مورد استفاده قرار گرفتند. تجزیهوتحلیل اطلاعات بهدستآمده از اجرای پرسشنامه از طریق نرمافزار spss 22 در دو بخش توصیفی و استنباطی (تحلیل واریانس آمیخته) انجام گرفت. یافتهها نشان داد که هر دو مداخله به کار رفته در این پژوهش میتوانند بهطور معناداری رفتارهای خودمراقبتی در بیماران مبتلا به دیابت نوع دوم را بهبود بخشیدند (05/0p<).
یافته ها: همچنین نتایج نشان داد که هر دو درمان باعث بهبود کیفیت زندگی در بیماران مبتلا به دیابت نوع دوم تاثیر داشت با این تفاوت که مداخله مبتنی بر درمان پذیرش و تعهد دارای تأثیر بیشتری بر رفتارهای کیفیت زندگی در بیماران مبتلا به دیابت نوع دوم داشت. به علاوه درمرحله پسآزمون و پیگیری تفاوت معنی دار مشاهده نشد(05/0p<) که بیانگر پایداری تغییرات مداخله است.
نتیجه گیری: بر اساس نتایج این پژوهش، درمان پذیرش و تعهد و امیددرمانی، مداخلات موثری در افزایش رفتارهای خودمراقبتی و کیفیت زندگی در بیماران مبتلا به دیابت داشتند.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
بالینی دریافت: 1401/1/5 | انتشار: 1401/3/31